Skąd uczyć się podstaw scenariopisarstwa?

Pisząc swoje poprzednie teksty, inspirację i wiedzę czerpałem z różnych źródeł, które na co dzień pomagają mi zgłębić zagadnienie, jakim jest scenariopisarstwo. Uznałem, że podzielę się nimi - być może w ten sposób podpowiem, gdzie szukać przydatnych informacji, praktyk i teorii, jak również w jaki sposób szkolić się w domowych warunkach. W większości, co pewnie nie jest zaskoczeniem, będą to różne rodzaje książek, artykułów i tym podobnych.

Zanim jednak przytoczę konkretne tytuły, chciałbym zaznaczyć, że wszystkie one powinny prowadzić do wykształcenia własnego stylu i sposobu, o czym zresztą zazwyczaj wspominają sami autorzy.

Nie ma uniwersalnej drogi do zostania dobrym scenarzystą, a lwia część pracy przypisanej temu fachowi opiera się na twórczej wrażliwości. Lektury, które uczą, jak pisać powinny więc być poddawane osobistym rozważaniom, powinny pokazywać ścieżki, które wybierzemy z uwzględnieniem osobistych preferencji. 

Niech potwierdzeniem powyższego będzie pierwsza z omawianych pozycji, czyli autobiografia, czy też pamiętnik Remigiusza Mroza, zatytułowany “O pisaniu na chłodno”. Nie jest to poradnik scenariopisarski sensu stricto, jednak jako że Mróz również zajmuje się pisaniem, a ilość tytułów z jego nazwiskiem jest ogromna, każdy kto wiąże swoją przyszłość z pisaniem, powinien zapoznać się z tą książką. Jest ona szczególnia inspirująca dla początkujących pisarzy ponieważ niezwykle motywuje do ciężkiej, systematycznej pracy. Odsłania również realia i trudności związane z przebijaniem się ze swoimi pierwszymi tekstami i pokazuje jak naturalnym i osobistym procesem jest twórcze uniesienie towarzyszące kreowaniu nowego świata.

“Poetyka” Arystotelesa. Podstawa podstaw. Nie można nie przeczytać “Poetyki” będąc scenarzystą. Nie bez powodu jest to rzecz napisana cholernie dawno temu, która wciąż pozostaje aktualną. Nikt tak dobrze nie opisał struktury dramatu jak Arystoteles i pomimo licznych prób kombinowania, pierwowzorem dalej pozostaje “Poetyka”, która jest tym, czym dla chrześcijaństwa jest Księga Rodzaju.

Swoistym kompendium wiedzy scenariopisarskiej, jest kilkunastostronicowy poradnik Piotra Wereśniaka, “Alchemia scenariusza filmowego (czyli nieznośny ból dupy)”. Połknięcie tej pigułki pozwala poznać wszystkie najistotniejsze zagadnienia scenariopisarstwa w bardzo treściwy sposób. Tłumaczy również, czym w ogóle jest scenariopisarstwo i jaką rolę odgrywa scenarzysta w procesie tworzenia filmu. Sam poznałem “Alchemię scenariusza filmowego” stosunkowo niedawno - pozwoliła mi ona na usystematyzowanie wiedzy, którą zebrałem wcześniej, jednak uważam, że jest ona dobra na start, jak i w bardziej zaawansowanym studium.

Jeśli zaś chodzi o bardziej szczegółowe pozycje, które wgryzają się w każde jedno znaczące zagadnienie interesującego nas rzemiosła, mogę polecić “Kurs pisania scenariuszy” Lewa Huntera i “Jak napisać scenariusz” Raymonda G. Frenshama. Obie te pozycje prowadzą od podstaw do pełnego scenariusza, poruszając przy tym wiele istotnych kontekstów, jak to, gdzie szukać producenta, na co zwrócić uwagę przy tekstach takich jakich synopsis czy eksplikacja i wiele, naprawdę wiele innych. Są to jednocześnie książki, które muszą być potraktowane poważnie, ponieważ inaczej nie będzie możliwe wyciągnięcie z nich pełni tego, co mają do zaoferowania. Jest to zestaw solidnych porad i ćwiczeń, które trzeba wykonać. Szczególnie przy nich należy pamiętać o poszukiwaniach własnego stylu.

Na łamach kolejnych tekstów planuję skupić się na innych formach i autorach, których przytoczę już w bardziej ogólnej formie, jedynie z nielicznymi “polecajkami”. Tymczasem naprawdę zachęcam wszystkich zainteresowanych scenariopisarstwem, do sięgnięcia po powyższe tytuły, w poszukiwaniu wiedzy i inspiracji.